10 juni 2020  CORONA 10

 Al mijn 10e blog in Coronatijd. Ik blijf me verbazen.

Aan de ene kant zoveel positieve ontwikkelingen: omzien naar en zorgen voor elkaar, aandacht voor anderen. Saamhorigheid. Allemaal heel fijn!

Aan de andere kant: Demonstraties in coronatijd. Goed bedoeld, maar naar mijn gevoel niet verstandig: zoveel mensen bij elkaar met kans op  besmetting.

Ik ben niet zo voor al die massale bijeenkomsten. Afgezien van het besmettingsgevaar :er komen dan zoveel ongeremde emoties los, die, volgens mij, niet bijdragen om het doel te bereiken. Begrip voor elkaar, respect voor elkaars gevoelens en gebruiken. Respect is het woord, dat een van mijn leerlingen heel vaak gebruikt. Dat woord staat voor haar centraal.

Ik zag deze week een demonstratie, waar iemand een toespraak hield en letterlijk zei :”Als ik in november een zwarte piet zie, trap ik hem in zijn gezicht”.

Dan haak ik af. Dan heb ik geen respect meer voor hem. Dan is die hele demonstratie voor mij volstrekte onzin! Demonstreren om het demonstreren?

Ik blijf maar dicht bij huis. Ik zou graag weer verder willen met de Voorleesexpres. Vanuit de organisatie is er een plan opgesteld. Heel mooie theorie. Deze week heb ik daar met de projectleiders van Steenwijkerland en Zwartewaterland over gesproken. Met de een face-to face, met de ander via de telefoon. We kwamen tot de conclusie, dat je niet kunt voorlezen op 1,5m afstand. Digitaal kan, maar dat is surrogaat. Voorlopig leggen we alles stil tot na de zomervakantie. Natuurlijk is digitaal contact mogelijk, voor wie dat wil en kan.

Ook mijn leerlingen zien het nog niet zitten. Na de zomervakantie zien we verder.

Dicht bij huis is nu de voedselbank. Vrijdag ben ik weer ingeroosterd. Vorige week heb ik groente en fruit uitgedeeld. Ik kon geen sla en voorgebakken aardappeltjes meer zien na een paar uur… Ik ben benieuwd, wat ik vrijdag mag doen. Een dubbele dienst. Ik weet niet waarom. Misschien zijn er niet genoeg vrijwilligers. Nou ja, ik zie het wel. Ik geniet ervan om dit te doen. Het is zinvol, jammer dat het nodig is, maar goed dat het kan. Ik ben bang, dat het voor steeds meer mensen nodig zal zijn. Ik ben bevoorrecht, dat heb ik al eerder gezegd. Ik kan mijn sla en voorgekookte aardappeltjes zelf kopen, als ik daar zin in heb.

Zaterdagmiddag ben ik weer gastvrouw in de kerk. Dat is de laatste keer voorlopig. De behoefte aan een gesprek, bezinning neemt af. We gaan blijkbaar weer over tot  de orde van de dag…

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.