KNIEPERTIES 18 december 2019

Daar is het de tijd voor. Echt iets voor deze donkere dagen voor Kerst. Mijn moeder bakte ze elk jaar. De hele familie genoot ervan. Iedereen kreeg een trommel vol mee, aangepast aan de grootte van het gezin. Dit is mijn trommel. Ik moest die eerst afstoffen, want die is al jaren niet gebruikt. Mijn moeder is in 2010 overleden, op oudejaarsavond. Dat jaar aten we knieperties , die gebakken waren door mijn zus Anneke en haar dochter Nathalie. Ik geloof, dat ik er ook nog aan meegewerkt heb, maar dat weet ik niet zeker.

Hoe kom ik nu op knieperties?

Noushin, 1 van mijn leerlingen, had het verzoek gekregen van de school van haar zoontje, om mee te werken aan het bakken van knieperties. Dat wilde ze wel, maar ze wist niet, wat ze dan moest doen. Daar ben ik dan weer voor, om dat uit te leggen. En wat is internet dan geweldig. We hebben een filmpje bekeken en ik heb haar uitgelegd, dat “knieperties” dialect is voor “knijpertjes”. Dat klinkt natuurlijk voor geen meter, maar het wordt wel duidelijk, als je ziet, hoe het ijzer dichtgeknepen moet worden. Dan komen we al meteen op de vervoeging van de werkwoorden: knijpen, kneep, geknepen. In het dialect wordt dat: kniepn, kniep, ‘ekniept. Knieperties, dus. Houd dat maar eens uit elkaar!

Op het filmpje ging het trouwens wel een beetje anders. Veel dikker beslag. Ik denk, dat mijn moeder ze lekkerder maakte. Ze kon ze wel heel gemakkelijk oprollen, als ze nog gloeiend heet waren. Ik kon dat niet, brandde mijn vingers en dan waren ze al te hard. Ma had “vuurvaste handen”. Heel heet afwaswater, daar mocht geen koud water bij. “Ik zal wel afdrogen”, zei ik dan. Een afwasmachine bestond toen nog niet.

Maandagavond was er een kerstbijeenkomst met alle leerlingen en taalcoaches. Een van de leerlingen had allerlei hapjes gemaakt. Heel lekker, ook al had ik geen idee, wat ik at. Gisteravond was er een kerstbijeenkomst van alle medewerkers en vrijwilligers van de bibliotheek. Veel mensen hadden gerechten meegebracht, vaak zelf gemaakt. Ook toen had ik geen idee, wat ik at, maar was het heerlijk. Vanmiddag is er een kerstbijeenkomst voor alle vrijwilligers en medewerkers van Steenwijkerland. 3 op een rij is mij teveel.

En ze hebben vast geen knieperties!

Zondagmorgen verzorgt onze wijk het koffiedrinken na de kerkdienst. Mij werd gevraagd om koeken mee te nemen. Dat doe ik natuurlijk, het worden kerstgerelateerde koeken. Ik heb geen kniepertiesijzer, anders nam ik natuurlijk KNIEPERTIES mee.

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.