24 maart 2020  CORONA 2

De tweede week van strenge maatregelen. Ze werden gisteren nog strenger en terecht! Ook ik heb me vreselijk geërgerd aan de beelden van mensen op het strand, bij de  bouwmarkt, in het tuincentrum. En vooral aan die jongeren, die de ernst van de crisis niet inzien. Gisteren was de persconferentie van de meest betrokken ministers heel helder en ongekend streng en indringend.

Ik ben heel blij met onze regering in deze crisistijd. Trots ook. Alles wordt uit de kast getrokken om alles in goede banen te leiden. Zelfs een minister benoemd uit een oppositiepartij! Ik vind het bijzonder.

Als ik dan president Trump hoor en ook zie, heb ik medelijden met de mensen in de Verenigde Staten. Zoveel werklozen, zo’n slechte zorg. Een man, die in mijn optiek een extreme narcist is, aan het roer. Onvoorspelbaar, geen man om vertrouwen in te hebben.

Toch is de ernst van de situatie ook in ons land, ondanks alle waarschuwingen en strenge maatregelen nog steeds niet bij iedereen binnengekomen. Zojuist las ik een bericht in de Stentor: 13 agenten bespuugd en uitgescholden i.v.m. corona. Hoe haal je het in je hoofd! Waar zit je verstand? Niet in je hoofd.  Ik snap er niets van.

O, ik begrijp echt wel, dat jongeren het heel moeilijk vinden om de meeste tijd in huis door te moeten brengen. Dat geldt ook voor jongere kinderen. Een weekje extra “vrij” is misschien leuk, maar daar word je gauw flauw van. Er moet ook huiswerk gemaakt worden. Dat vraagt discipline van ouders en kinderen. Dat zal spanningen in huis veroorzaken.

Gelukkig zijn er heel veel creatieve initiatieven. Op de sociale media kun je ze allemaal zien. En opvolgen, natuurlijk.

Voor mij geldt dit ook. Mijn bezigheden hielden plotseling op: geen taallessen meer, geen Voorleesexpres. In huis is er genoeg te doen. Maar ik moet er mijn weg nog in vinden. Vroeger was er in deze tijd de voorjaarsschoonmaak. Ik herinner me dat nog heel goed: alle meubels de kamer uit, de kleden moesten geklopt worden, de gordijnen gewassen, de plinten schoongemaakt met een kwastje….  Vreselijk ongezellig. Nou, dat heb ik nooit gedaan, maar dat is boven wel te merken. Zo’n schoonmaakbeurt boven is helemaal niet verkeerd, maar het is er bij mij nog niet van gekomen. Mijn moeder zou haar hoofd schudden, als ze die kamers boven zag.

Tja, mijn moeder. Vandaag is het haar verjaardag. Ze zou 106 jaar geworden zijn. 10 jaar geleden is ze overleden. Een van mijn vriendinnen zei:" Eigenlijk ben ik blij, dat wij geen oude moeder meer hebben. We zouden niet meer voor haar hebben kunnen zorgen". Vandaag viert mijn oudste zus wel haar verjaardag. In heel kleine kring. Tja...

Die schoonmaak gaat er wel komen. Vandaag heb ik weer energie gekregen van iets heel anders. Via Facebook kwam er de oproep van de Voedselbank: Veel extra helpers nodig! Door alle maatregelen zijn veel vrijwilligers niet meer in staat om mee te doen: boven de 70 behoor je tot de risicogroep en mag je niet meer. Ik heb me opgegeven en werd gelijk gevraagd om vandaag te helpen. Dat heb ik gedaan. Weer een heel andere wereld. Met mondkapje en handschoenen (ik wil dan ook alles meemaken) heb ik voedsel gesorteerd en uitgedeeld. Ik wist niet, dat er zo’n hele organisatie achter zat.

Erg, dat er zo’n organisatie moet zijn, maar wat goed, dat die er is! Het geeft mij nieuwe energie.

Komende vrijdag sta ik weer op het rooster.

Die schoonmaak komt er wel.