GEPRIKKELD GEPRIKT

Afgelopen vrijdag ben ik gevaccineerd. Met AstraZeneca.

Bijwerkingen? Nou, de afgelopen dagen was ik behoorlijk verkouden en mijn rechterarm heeft een gevoelige plek. Verkoudheid voelde ik al voor de vaccinatie aankomen. (Als de zon schijnt wil ik naar buiten en daarvoor was het misschien nog te koud, of de hooikoorts speelt me weer parten, dat kan ook). Zo’n gevoelige plek had ik na de griepprik ook. Als ik er niet aan kom, voel ik het niet. Niet aankomen dus.

Ik ging wel geprikkeld naar die prik. Op dinsdag kreeg ik namelijk 2 uitnodigingen. De ene was van mijn huisarts. Met tijd en plaats van de vaccinatie, gewoon in de praktijk, vlak bij mijn huis. De andere van de GGD: ik kon bellen voor een afspraak. Van anderen had ik gehoord, dat je dan naar Heerenveen of zelfs naar Leeuwarden zou moeten. Ik weet niet of dat waar is, maar ik besloot om naar mijn huisarts te gaan. Wat is er toch mis met dat vaccinatiebeleid en de communicatie daarover? Wat een onduidelijkheid en wat een verwarring.

Ik ben heel nuchter: Als ik de bijsluiter van paracetamol lees, of van hooikoortstabletten, lees ik, dat ik ter plekke dood kan neer vallen. Dat risico loop je ook, als je gaat vliegen, of gewoon een ritje in de auto maakt. Ik heb vaak gevlogen en een autorit vind ik leuk. Ook op de fiets kan je iets overkomen, of gewoon thuis.

Wat we volgens mij geleerd hebben in dit afgelopen jaar is, dat het leven niet maakbaar, niet beheersbaar, is. Afhankelijkheid is een woord, dat we niet graag horen. “Zelf doen”, dat zeggen veel kinderen al van jongs af aan. Dat heb ik, denk ik, ook vaak gezegd en als ik goed nadenk, doe ik dat nog steeds. Ik ben niet graag afhankelijk van anderen, ik los het zelf liever op. Met de coronadreiging kan ik dat niet. Ja, ik houd me aan alle regels, draag een mondkapje en daar hoort ook bij, dat ik me laat vaccineren.

Maar ik word prikkelbaar, als ik die dubbele uitnodigingen voor die prik krijg. Wat een administratie langs elkaar heen!

Als ik bij de praktijk arriveer, moet ik even wachten. Iedereen wordt persoonlijk te woord gestaan. Dames in witte jassen lopen met schaaltjes met spuitjes heen en weer. Bijzonder, want de weinige keren, dat ik hier was, zag ik nooit witte jassen. Gewoon spijkerbroeken en leuke shirts. Ik word naar een kamertje geleid. 4 stoelen op 1,5m afstand (hm.. ik meet het maar niet na). Terwijl ik een prik krijg, vraag ik naar die dubbele uitnodiging. Dat klopt, ze hadden vaccinaties over en hebben extra mensen opgeroepen. En ja, die andere uitnodiging kan ik gewoon negeren. Op 9 juli staat de tweede prik gepland. Nog even volhouden dus.

Ik vind het programma “Even tot hier” op zaterdagavond zo positief. Die 2 mannen zetten alles op een rijtje op een heel positieve manier. Ik kan er heel hartelijk om lachen en ik hoop, dat de verantwoordelijke bewindsvoerders dat ook kunnen en tegelijk eens in de spiegel kijken. Wij allemaal, trouwens. Moeten we niet allemaal “gesensibiliseerd” worden??

 

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.