26 februari 2021

Digitale voorleeswedstrijd

Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou meemaken.

Voorlezen is altijd heel belangrijk voor mij geweest in mijn loopbaan in het onderwijs.

Ik herinner me niet, dat ik vroeger voorgelezen ben, maar eigenlijk moet dat wel gebeurd zijn. We lazen allemaal heel graag, mijn ouders, broers en zussen en ik. Ik moet nog steeds lachen, als ik denk aan die keer, dat zus Anneke opeens wegliep naar de wc. Broer Jan nam het opengeslagen boek op, dat zij op de bank had achtergelaten, las even en zei: “O, ze moet even snotteren”. Anneke las “de Tuinfluiters”. Later snapte ik heel goed, waarom zij moest snotteren. Wie kent dat boek nu nog? Ik lees nog steeds graag van die familieromans. Niets mis mee.

Voorlezen heb ik heel veel gedaan. Ik heb in alle groepen van de basisschool gewerkt en in al die groepen heb ik veel voorgelezen. Groep 1 en 2 hadden niet mijn voorkeur, maar zo nu en dan heb daar wel eens noodgedwongen gewerkt. Je moet wat op een kleine school. In die groepen waren het meestal prentenboeken. In de hogere groepen vond ik het leuker. “Pinkeltje” was eerst favoriet. Ik weet nog, dat ik bij het voorlezen van die boeken nogal eens vreselijk moest gapen. Maar de kinderen vonden het leuk. Dick Laan gaf ook heel veel informatie over veel onderwerpen, maar of dat nu nog aanspreekt, betwijfel ik. Later in de hogere groepen waren de boeken van Bert Wiersma populair. Ook bij/door mij. De opvolger van Piet Prins, in mijn beleving.

Ook Sander en Mariet heb ik veel voorgelezen. Ook veel verhalen verteld. Mariet moest ik altijd vertellen van Roodkapje, maar dan zonder die griezelige wolf. Nee, “Roodkapje naar school, naar de winkel” , enz. Dat moest ’s morgens vroeg, als zij bij mij in bed kroop. Je doet wat als vervangende moeder… Met heel veel plezier!!

Gisteren zat ik dus voor de eerste keer in lange tijd weer in de bibliotheek. Sabine had me gevraagd om in de jury van de voorleeswedstrijd te zitten. Dat doe ik al een aantal jaren graag. Nu was het wel even anders. Geen publiek, Geen leuke introductie. Geen kinderen, alleen Sabine, Willeke, Richard en ik. Sabine organiseert alles perfect. Richard is de eigenaar van een boekwinkel in Steenwijk en Willeke verzorgt de cartoon op het ND, waar ik elke dag mee begin en is schrijfster en illustrator van veel boeken.. We bekijken de video’s, die de verschillende scholen hebben ingestuurd. 8 kinderen uit groep 7, 8 kinderen uit groep 8.

Richard, Willeke en ik zijn het heel snel eens. Geen twijfel. Willeke feliciteert de winnaars en Richard en ik kijken tevreden toe terwijl Sabine het filmpje opneemt.

Daarna praten we nog uitgebreid met elkaar. Het was heel apart om in deze setting een voorleeswedstrijd te jureren. Ik heb het al veel vaker geconstateerd: als je even doorpraat, heb je al heel snel gezamenlijke contacten. Dat is ook nu zo.

Wat leuk!!