5 juni 2021 GRAFRECHTEN

Gisteren stuurde Jan, mijn oudste broer, een brief door van de gemeente over het graf van onze ouders: de rechten vervallen binnenkort en we moeten aangeven, wat we met dat graf willen.

Ik kom er niet elke dag, niet elke maand. Eerlijk gezegd ben ik er dit jaar nog niet geweest.

Als ik er wel naar toe ga, sta ik even bij het graf van mijn ouders: dankbare herinneringen aan hen. Als ik me omdraai, zie ik het graf van Afke, schoonzus en vooral vriendin. Ik loop dan een rondje. Langs het graf van de ouders van Teun, langs het graf van Jeanette, langs het graf van Jaap, mijn voorganger op De Wegwijzer. Langs de graven van heel veel mensen, die ik kende en aan wie ik herinneringen heb. Die herinneringen heb ik soms gedeeld met hun nabestaanden. Ik ben niet goed in het sturen van kaartjes, maar soms stuur ik wel een uitgebreid bericht. Zoals na het overlijden van Henk Pool. Ook zijn graf past in mijn rondje.

Ik houd van geschiedenis. In het verleden ligt het heden en ook de toekomst.

Ik moet er niet aan denken, dat het graf van mijn ouders geruimd wordt. Ik weet gelukkig, dat zij en al die anderen, zich daar niet bewust van zijn, maar toch...
Nee, de geschiedenis moet levend blijven, ook op een begraafplaats. Ik heb geen nageslacht, maar de kinderen en kleinkinderen van mijn broers en zussen en de geslachten na hen moeten hun geschiedenis kunnen kennen. Daarom heb ik aan Jan laten weten, dat het graf van onze ouders zo lang mogelijk moet blijven, wat mij betreft.

Wat een gedachten op een gewone zaterdagmorgen!

 




Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.