FOCUS
50 jaar geslaagd.In oktober hadden we een reünie van onze PABO-klas van toen., 1973.We hebben elkaar wel vaker ontmoet als klas, op een reünie. Daar zaten jaren tussen en iedereen ging zijn eigen weg.Nu, na 50 jaar, komen we weer samen bij Piet en Ada in Oldebroek. Als ik aankom, staan er al heel wat mensen voor het huis. Wat een locatie! Ik druk handen van iedereen (geen zoenen, gelukkig, dat zou ik overdreven vinden). Samen met Ada (ik ken haar eigenlijk niet, zij is de vrouw van Piet). loop ik verder. We praten even over deze mooie plek en gaan naar binnen. Heel snel vind ik het heel vertrouwd. Ina begroet me:” Ha, zusje”. Daar zit een heel verhaal aan vast,vertel ik misschien later wel eens.  Ik voel me gelijk op mijn gemak.Ik ben benieuwd naar wat mijn klasgenoten van toen nu doen. We hebben allemaal de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, wat nu? Daar kom ik langzaamaan achter. Kinderen en kleinkinderen. Ja, natuurlijk. Die vragen aandacht. Die heb ik niet, daar kan ik dus niet over meepraten. Ik doe vrijwilligerswerk, op een aantal fronten. Zij ook?  Met verschillende mensen kan ik heel fijn 1 op 1 praten.  Later zitten we in een kring, Dan komt het gesprek op Israël. Albert vraagt de aandacht en vertelt over zijn nieuwe contact met Adriaan: Israël heeft hen samengebracht. Albert Schrijft blogs daarover. Israël is het volk van God…. Ja, maar daar moet het zich ook naar gedragen. Vind ik.Nu ik dit schrijf, zijn er alweer een paar weken verstreken. Ik ga deze blog op mijn site plaatsen en daarna ga ik verder.  Lees maar. Reageren Reageren stel ikm ook op prijd!