DAG VAN DE LERAAR

Vaderdag, Moederdag, dierendag, zondag, maandag, dinsdag…

Elke dag is bijzonder.

Ik ben meestal vroeg wakker. Dan lees ik de krant en zie links van mij de zon opkomen. De lucht wordt rood, de zon komt langzaam mijn kamer binnen. Prachtig om te zien. (minder leuk is, dat ik dan precies zie, waar ik mijn ramen niet goed gelapt heb, maar dat terzijde).

Vanmorgen las ik in de krant, dat er zo weinig mannen werkzaam zijn op de werkvloer in het basisonderwijs. Dat is niets nieuws. Ik heb het even nagekeken: in maart van dit jaar kwam de CU al met een plan om meer mannen voor de klas te krijgen. Ik schreef er toen een column over :BEMEESTEREN. Ik vroeg me af, hoe die plannen in de praktijk zouden worden gebracht.

Niet dus. Er is niets veranderd. De discussie begint opnieuw en ik ben bang, dat dat over een half jaar wel weer zal gebeuren.

Vandaag is de dag van de leerkracht. Ik heb meer dan 40 jaar als leerkracht in het basisonderwijs gewerkt en maakte pas een paar jaar geleden kennis met deze bijzondere dag. We kregen een attentie van de werkgever en de PABO. Ook van de Oudercommissie van de school.

Die laatste heb ik het meest gewaardeerd. Die attentie kwam van de ouders. Met hun kinderen werk je de hele dag. Het is fijn om dan waardering voor je werk te krijgen. Een schouderklopje op zijn tijd heeft iedereen nodig. Gelukkig heb ik die ook wel gekregen op andere dagen. Natuurlijk maak je fouten als leerkracht. Als ik terugdenk, weet ik, dat ik diverse signalen van kinderen over pesten, geweld, misbruik, gemist moet hebben. Dat voelt niet fijn. Wat is er van deze kinderen, die ik verkeerd beoordeeld heb, geworden? Ik zou het graag weten, maar ik weet niet, hoe ik daar achter moet komen.

Het beroep van leerkracht is niet echt aantrekkelijk in deze tijd. Ik wil het niet over het salaris hebben, daar heb ik nooit aan gedacht, ik vond het werk gewoon heel fijn. Vanaf de kleuterschool wilde ik al juf worden. Ik heb er nooit spijt van gehad. Maar de laatste jaren werd het moeilijker: de overheid stelt steeds meer eisen en de ouders zijn lang niet altijd meer tevreden.

Wat fijn, als er dan nog schouderklopjes worden uitgedeeld!

Dag van de leerkracht. Prima.

Waardering is niet aan 1 dag in het jaar gebonden. Kritiek trouwens ook niet. “Dag van kritiek op de leerkracht”. Ik moet er niet aan denken.

Laten we het dus positief houden. Gisteravond zag ik op tv een uitzending over opvoeden. Daar begint het bij. Opvoeden doe je samen: ouders, school, familie, omgeving, buurt, noem maar op. Kinderen zijn niet alleen maar prinsen en prinsessen. Welke positie je ook bekleedt: je hebt rechten, maar ook plichten!

Dag van de leerkracht.  

Dag van er samen zijn met en voor de kinderen.

Dag voor de toekomst.