DIERENDAG

Dat is het vandaag, 4 oktober 2017.( Nee, geen "eet geen dierendag  voor mij) Er is natuurlijk veel meer om over te schrijven, maar deze keer gaat het niet over het nieuws, maar over het verleden. Over de huisdieren in mijn leven, helaas wordt het wel:

In Memoriam Knabbeltje, Verbrugh en Juliana.

 Knabbeltje, ons mooie, witte dwergkonijntje. Regelmatig mocht het door de kamer lopen,  kroop dan steevast onder de kast in het uiterste hoekje en liet overal zijn dropjes achter. In de zomer liep hij in de ren on de tuin en dat werd hem fataal. We hebben nooit precies geweten, wat er gebeurd is, maar op een morgen lag hij halfverlamd  op het gras. Eerst leek hij weer op te knappen, maar na een paar dagen liet hij het leven. Dat was, zelfs voor mijn vader en broers even slikken. Exit Knabbeltje.

Verbrugh, onze hond in Pretoria. Zo'n bruin vuilnisbakkenras, niet te groot, niet te klein. ik was toen nog maar kort in Zuid-Afrika en nog volop betrokken bij de politiek. Meneer Verbrugh was toen de fractievoorzitter van het GPV in de Tweede kamer (volgens mij was hij ook het enige fractielid) en om de politiek levendig te houden, noemden we onze hond Verbrugh. Die naam gaf aanleiding voor opmerkingen, als "kop dicht, Verbrugh", als hij te hard blafte of "Verbrugh, blijf met je poten van Ingwersen af", als hij te dicht bij de kinderbijbels kwam. Het was een vrolijk hondje, dat altijd op de uitkijk stond, als we thuiskwamen. Hij is nog eens bijna verdronken tijdens een enorme wolkbreuk. De garage stroomde vol (net als de school, maar dat is een ander verhaal) en opeens kwamen we erachter, dat Verbrugh in de garage was. Ali heeft hem toen met gevaar voor eigen leven gered. Erg dankbaar was hij daar blijkbaar niet voor, want toen we daarna terugkwamen van vakantie, was hij verdwenen. We hebben hem nooit weer terug gezien. Exit Verbrugh.

Juliana was de kat, die ik van een van de vrienden kreeg. Een prachtig beest: spierwit, mooie kop, koninklijke houding, Vandaar de naam. Ook juliana zat vaak te wachten, als ik thuiskwam. Wanneer ik aan tafel zat te werken, sprong ze op mijn schoot, wurmde net zo lang, tot ze met kop en 2 poten boven de tafelrand uitkwam en keek aandachtig naar het bewegen van mijn pen. En ja, dan kon ze zich niet meer bedwingen en tikte op het onverwachts tegen die pen. Meestal gedroeg ze zich heel keurig. Ze kwam direct, als ik de eerste tonen van de 5e symfonie van Beethoven floot. Maar een keer kwam ze zich te misgaan. Het gevolg: 5 prachtige kittens. Ook spierwit. Wat zijn die beestjes leuk! Maar ze werden groter en dan is het niet altijd meer leuk, als er 6 katten voor, achter en tussen je voeten lopen. Ik heb de 5 kleintjes naar de dierenwinkel gebracht. Dezelfde middag werd Juliana doodgereden. Exit Juliana.

Nu heb ik geen huisdieren. Ik twijfel nog steeds, want eigenlijk wil ik wel weer een hond. ik weet het nog niet.  Maar  ik denk niet, dat hij dan Seegers gaat heten.

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.