Elvis de zanger; Willem de Zwijger.

Beiden zijn volop in het nieuws deze dagen.

 Elvis het meest, al meer dan een week: elke avond werd er bij “Met het oog op morgen” een liedje van hem gedraaid, waarbij een fan commentaar gaf. Sommige liedjes ken ik, de melodie tenminste, maar ik wist niet, dat Elvis ze zong. Ik heb nooit veel met die moderne muziek gehad. Mijn broers wel, herinner ik me. Zij kochten van die muziekkranten en zetten de radio keihard aan tijdens de top 40. Tot groot ongenoegen van mijn vader: ”Zet die radio zachter!”, klonk het dan vanaf beneden. Niet dat dat veel hielp. Ik kon dan “meegenieten”. Tot ik mijn eigen transistor had. Gekocht van het geld van mijn eerste vakantiebaantje bij een groenteboer. (Die ging direct na de vakantie failliet, wat me heel wat opmerkingen van mijn broers opleverde). Ik luisterde liever naar Nederlandstalige liedjes. Martine Bijl vond ik leuk, nu nog. Als ik me wat rebelser voelde, was Boudewijn de Groot favoriet. De Beatles vond ik ook wel mooi. Tegenwoordig vind ik de muziek erg schreeuwerig en met heel veel toeters en bellen. Nog steeds kan ik Nederlandse zangers en zangeressen het meest waarderen. Daar zijn heel mooie stemmen bij.

Terug naar Elvis. Gisteren was zijn 40e sterfdag. Die dag werd gevierd. Of je zoiets nu vieren moet, betwijfel ik, maar goed, het gebeurde wel. De hele dag Elvismuziek en ’s avonds urenlang Elvis. Ik heb er toch naar gekeken, want ik verbaasde me over al die mensen, die helemaal vol zijn van Elvis, nog steeds. Hij werd bijna heilig verklaard. Ze mogen van mij, hoor, maar ik heb toch meer met die andere naam.

Willem de Zwijger. Het Wilhelmus, dus. Het nieuwe kabinet, als dat er komt, wil het Wilhelmus verplicht stellen op de scholen. Tussen de liedjes en verheerlijkingen van Elvis door was dat topnieuws. Er werd vaak lacherig over gedaan: “Elke dag staand naast je bank en met de hand op je hart dat lied zingen? Je weet niet eens, wat je zingt. Hebben ze niets belangrijkers te bespreken?” Soms hoorde ik iemand iets positiefs zeggen, gelukkig. Het Wilhelmus is van ons allemaal, het verbindt in deze tijd van tegenstellingen en haat zaaien. Denk maar aan grote wedstrijden waar de hele meute samen dit lied zingt. Ik denk, dat het kabinet dat doel voor ogen heeft. Dat er op school meer aandacht aan dit lied wordt besteed, vind ik prima. Ik heb mijn groepen altijd het eerste en zesde couplet geleerd. Ik vind, dat iedereen die moet kennen. Ook de andere coupletten kunnen aan de orde komen. Ze beschrijven het leven van Willem de Zwijger. Bij elk couplet kun je een spannend verhaal vertellen over de geschiedenis van ons land. Dan is de tekst niet meer onbegrijpelijk. De taal is verheven en vroom, dat geeft je weer de kans om te laten zien onze taal veranderd is, maar dat het in die tijd heel gewoon was. Weer een kans om de geschiedenis dichterbij te brengen.

Nee, elke dag hoeft voor mij echt niet, maar op Koningsdag en misschien bij andere gelegenheden het eerste en zesde couplet? Waarom niet? En als de 80 jarige oorlog aan de orde is op school kunnen de andere coupletten heel goed aan de orde komen. Dan wordt de tekst begrijpelijk.

En: Are you lonesome tonight? Lees het Wilhelmus .