Wat hebben zij nu met elkaar te maken? In mijn beleving veel!

Het dagboek van Hendrik Groen, ik heb de serie gevolgd en eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet, of ik de serie leuk vond of niet. De serie schetst een beeld van het leven in een bejaardenhuis. Het is een karikatuur, dat weet ik wel, maar ik

kreeg bij het zien van deze beelden soms een heel onaangenaam gevoel.

Een heel strenge directrice, die de ouderen benadert als onmondige kinderen. Een kok, die uit zijn vel springt, als er kritiek is op zijn maaltijden. Een verpleegkundige, die strak volgens de regels handelt. Een dokter, een apotheker, die geen aandacht hebben voor de privacy van hun cliënten.

Daartegenover: bewoners, die in opstand komen, zich de kaas niet van het brood laten eten: OMANIDO. Oud, maar niet dood. Ze gedragen zich soms als pubers, organiseren uitstapjes en genieten daarvan. Ze krijgen hulp van een medewerkster, maar die wordt ontslagen.. Ze hebben aandacht voor elkaars problemen, leven met elkaar mee, helpen elkaar. Ziekte, dementie, dood.. alles komt aan de orde.

De luizenmoeder, Ook die serie volg ik. Ook in die serie wordt een karikatuur gegeven. Toch is er veel herkenbaar: Een directeur, die denkt, alles te weten en steeds met nieuwe dingen komt. Of het nu werkbaar is of niet, dat maakt niet uit. Als iets mislukt, schuift hij dat heel gemakkelijk af op de schouders van anderen. Juf Ank, die zich door heel strenge regels (en een meeslepend liedje!), staande probeert te houden. Ouders, die zich met alles bemoeien. Vooroordelen. Een oudere leerkracht (ik weet haar naam niet, maar misschien treedt zij later nog op de voorgrond), die zich afzijdig houdt, maar gewoon haar werk doet.

Zo nu en dan werd ik echt boos! Op die directeur; op juf Ank; op die vrouw, die alles doet om een goede band met de directeur te hebben; op die moeder, kinderpsycholoog, die alles vol verbazing incasseert. Wanneer grijpt zij in?

Wat een verademing is dan Volkert! Iemand met een beperking (?).. Onbegrensde mogelijkheden, volgens mij!

2 series, die ik volg, of gevolgd heb. Ernst en humor, ze gaan samen. Realiteit en karikatuur ook.

Ik zou niet graag willen wonen in dat bejaardenhuis.

Ik zou niet graag willen werken op die school.

Toch herken ik bepaalde zaken.

Vanavond kijk ik verder. Dat liedje speelt steeds door mijn hoofd:

“Ik ben ik, en wie ben jij?”