HOOP DOET LEVEN..

Wat weer een nieuws deze week.

De kabinetsinformatie is mislukt. Dagenlang zagen we beelden van die 4 mannen, die in de tuin van het Catshuis wandelden of op een andere plek. De een met, de ander zonder stropdas. Journalisten keken door het gaas toe en gaven commentaar. Maar er was niets te zeggen. Knap, als je de tijd vol praat met niets. Het deed me denken aan al die keren, dat ik in de dierentuin was tijdens een schoolreisje. We keken naar de apen en dachten te weten, wat die apen dachten en daarna deden. Nou ja, het klopt niet helemaal, want die apen deden dingen, die deze mannen niet deden, gelukkig, maar toch.. Je probeert in de hoofden van die mannen te kruipen. Dat lukt dus niet, want je hoort hun gesprekken niet. Ik zou graag bij die gesprekken geweest zijn, of onder de vensterbank hebben gelegen. Dan had ik de toon van het gesprek kunnen horen, en als ik erbij geweest was, hun gezichten kunnen zien. De toon maakt de muziek en lichaamstaal en gezichtsuitdrukking spreken boekdelen. Maar ja, we krijgen alleen algemene woorden van ernstige mannen (waar zijn trouwens de vrouwen?) tijdens de officiële interviews. Ik vond het heel verfrissend om die interviewer te zien, die tijdens de uitzending van Eva Jinek verslag doet. Humoristisch. Hij weet die ernstige mannen te laten lachen en dan krijg ik een heel ander beeld van die personen. Van mij mogen ze een pilsje drinken op een terrasje, of genieten van een barbecue bij Tjeenk Wellink. Als er maar een regering komt.

Dan de beelden van die flat in Londen. Wat vreselijk. Ze deden me denken aan de TwinTowers. Ik kon het toen niet geloven, nu ook niet. Maar het gebeurde wel. Al die mensen in doodsangst, al die hulpverleners, die hun eigen leven in gevaar brengen om anderen te helpen.

Dit nieuws dringt het vreselijke nieuws over Savannah en Romy op de achtergrond. Gisteren zag ik beelden van de begrafenis van een van hen. Ik merkte dat het bij mij al weer op de achtergrond was verdwenen.

Wat een verdriet is er in heel veel families, over de hele wereld verspreid.

Waar is God?

Die vraag wordt steeds gesteld. Ik geloof, dat Hij er zeker is. Alleen begrijpen wij Hem niet. Dat is heel onbevredigend, want wij willen alles verklaren (ik wel, tenminste). Toch geloof ik dat.

Ik keek vanmorgen in mijn tuin en zag de eerste boontjes bloeien.

Dat geeft hoop!