INTERNATIONALE VROUWENDAG

De hele dag hoor ik niet anders: 8 maart, vrouwendag. Ik heb in mijn hoofd: 8 maart, verjaardag Mariët. Beide zijn waar, maar in dit stukje gaat het me om de vrouwen.

Is het echt waar, dat vrouwen nog steeds zo achtergesteld worden? Blijkbaar wel: minder salaris voor hetzelfde werk, weinig vrouwen in topposities. Voor dat laatste punt kan ik wel redenen aanvoeren, voor het eerste niet. In het buitenland is de situatie veel ernstiger, daar zijn vrouwen vaak echt minderwaardig. We horen de akeligste verhalen…

Hoe is het bij ons? Voel ik me achtergesteld, omdat ik vrouw ben?

Ik ga mijn  leven kort langs.

Op de lagere school mochten we eerst niet samen spelen, jongens apart, meisjes apart. Ik herinner me, dat we het in de zesde klas toch stiekem deden. “1 boerenmeisje” en dan moest je als meisje een jongen kiezen en andersom. Heel spannend en het gaf veel stof tot giechelen en roddelen. Maar het werd gezien en het mocht niet meer. We werden naar verschillende delen van het plein verwezen. Toch is er blijkbaar wel in een personeelsvergadering (als die toen tenminste al gehouden werden, ik had daar graag bij willen zijn) over gesproken, want later werd het oogluikend toegestaan.

De tijd op de HBS was weer anders: je zat samen in de klas, maar veel contact met de jongens was er niet. Alleen met de jongens, die ook uit Steenwijk kwamen. Zwanny en ik sloegen Gerrit en Bart met onze atlassen op hun kop, maar verder sprak je meer over dan met jongens. De gymlessen waren apart. Op de PABO werden de eerste stelletjes gevormd.

Toen kwam het werk op school. Daar was nog wel verschil: de hoogste klassen waren voor de mannen, de laagste voor de vrouwen. Ik mocht, na 3 jaar klas 1, naar groep 3! Dat moest ik als een voorrecht beschouwen. Een vrouwelijke directeur? Ik was een van de eersten in Gereformeerd Nederland. Trouwens helemaal de eerste in heel Steenwijk, want op vergaderingen met directies van andere scholen zat ik er als enige vrouw. Dat is wel snel veranderd. In Rouveen niet zo snel. Daar was ik ICT-er (bij gebrek aan beter). We hadden een vergadering met ICT-ers van de andere scholen van Staphorst en Rouveen op onze school. Ik zat te wachten op de gasten en zag de ene na de andere man binnenkomen, allemaal in het zwart, sommigen zelfs in 3-delig pak. “Wat moeten al die dominees hier?”, dacht ik. Het waren dus de ICT-ers. De enige in spijkerbroek was ik.

Ook in de kerk is er wel het een en ander veranderd. Een vrouwelijke scriba? Eerst onmogelijk. Vaak vond ik (en bij bepaalde dingen vind ik dat nog steeds), dat er dubbel geredeneerd wordt. Een vrouw mag niet regeren , leiding geven. Maar ik gaf al catechisatie, voordat de vrouwen stemrecht kregen in de kerk. Geen leiding geven, maar wel organist zijn? Dat gaat niet samen, dan loopt de zang in de soep. Geen vrouw in het ambt? Volgens mij laat je dan veel talenten onbenut. Nou ja, laat de synode zich daar nog maar eens over buigen.

 

Hoe is het bij ons? Voel ik me achtergesteld, omdat ik vrouw ben?

Nou nee.

Volgens mij heeft onze generatie een behoorlijke verandering meegemaakt wat de positie van de vrouw betreft.

Een cliché tot besluit:

Mannen en vrouwen zijn niet gelijk, wel gelijkwaardig.

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.