KOMKOMMERTIJD?

Meer een tijd van kommer en kwel, lijkt het wel. Wat een ellende is er in de wereld.

Je hoeft maar aan de vluchtelingen te denken, die onder erbarmelijke omstandigheden een veilige plek proberen te zoeken. Of aan vluchtelingenkinderen, die op een vreselijke manier uitgebuit en misbruikt worden. Of aan de mensen in oorlogsgebieden, waar elke dag doden vallen.

En dan zijn er de laatste tijd  steeds meer berichten over terroristische aanslagen. Denk aan Nice, aan die pastoor in Frankrijk, schietincidenten in de Verenigde Staten, Duitsland, Turkije, enz. Of al die aanslagen een terroristische achtergrond hebben of racistisch zijn, is niet altijd duidelijk. Vreselijk om de beelden te zien.

Ja, maar ik merk, dat ik ook afgestompt raak: keek ik vroeger liever een andere kant op als zulke beelden werden vertoond, nu blijf ik meestal wel kijken en denk alleen dat het echt verschrikkelijk is.

Die aanslagen hebben een enorme impact. Ze boezemen angst in. Is het nog wel veilig om naar grote evenementen te gaan, naar luchthavens of metrostations? De beveiliging is gigantisch, maar toch? Ja, de kans dat je een auto-ongeluk krijgt of van de trap valt, is groter, maar toch? Dat angst aan jagen is juist de bedoeling, denk ik. Onrust zaaien. En daar werken dan die “grapjassen” ,die iets zeggen in een bus over een bom, aan mee. Of die mensen die schijnbaar achter een gevaarlijk persoon aan hollen en dan een hele  mensenmassa in paniek brengen. Het is goed om alert te zijn, maar het wordt er niet leuker op.

Wat me verbaast, is, dat er nu ook steeds aanslagen worden gepleegd door “verwarde personen”. Zo maar, in het wilde weg mensen doodschieten. Volgens mij ben je altijd zwaar gestoord, als je zulke aanslagen of terroristische daden pleegt. Moorden werden er altijd gepleegd. Meestal hadden die een reden (hoe verkeerd ook): wraak, bijvoorbeeld. Nu lijkt het vaak zo ongegrond, zo zinloos.

Dat brengt me op zinloos geweld: vechtpartijen tijdens wedstrijden. Bedreiging van buschauffeurs of treinpersoneel. Zelfs ambtenaren op het gemeentehuis zijn hun leven niet meer zeker. En wat ik echt niet kan begrijpen is het gedrag van sommigen tegenover ambulancepersoneel, brandweer en politie. Zij zijn toch hulpverleners. Hun werk wordt hen zo onmogelijk gemaakt. Hoe frustrerend.

En wat te denken van alle taalgeweld op de sociale media en ook mondeling. Vroeger zeiden we: “Schelden doet geen zeer”. Dat klopt niet, schelden kan uitermate kwetsend, beledigend en bedreigend zijn. Dat noem ik ook terreur.

Ook het gewone taalgebruik is voor mij lang niet altijd gewoon. Ik hoor zoveel schuttingwoorden, ook op radio en televisie. De taal evolueert, maar naar mijn gevoel devalueert die ook tegelijkertijd.

Nou, dit is geen vrolijk stukje en dat nog wel in vakantietijd! Eerlijk gezegd lig ik niet wakker van al die ellende, maar zo nu en dan houd het me wel bezig. De rest van de tijd geniet ik van de vakantie.

Het volgende stukje wordt vrolijker, dat beloof ik.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.