PASSEND ONDERWIJS NA 40 JAAR!

PASSEND ONDERWIJS, EINDELIJK NA 40 JAAR.

 “Verhuizing in de Julianastraat”.

Zo luidt de titel van een verhaal, dat ik van plan was om te lezen met een leerling, afkomstig uit Iran. We zijn niet verder gekomen dan de titel.

“Weet je, wie Juliana was?” vroeg ik haar. Nee, dat weet ze niet. Wat doe je dan? Vertellen natuurlijk. We zijn de hele stamboom van de Oranjes doorgegaan en eindigden met een tochtje door de grafkelder in Delft en bij het graf van prins Friso. Ze wil alles weten. Je kunt natuurlijk nooit in een uur de hele geschiedenis behandelen. Omdat ze zo geïnteresseerd is, vraag ik haar of ik de volgende keer meer over de geschiedenis van ons land zal vertellen. Ja, graag!

Hoe pak ik dat nu aan? Ik kan moeilijk in de bieb de verhalen gaan vertellen, zoals ik dat op school deed. Dan ben ik over 6 jaar nog niet klaar en bovendien zie ik me dat nog niet doen, terwijl andere mensen de krant lezen. Toen dacht ik aan de canon van de geschiedenis. Ik googelde wat en kwam uit bij een vereenvoudigde versie. Aan de hand van 50 vensters wordt de hele geschiedenis doorgenomen. Daar werken we nu mee. Vandaag hebben we Erasmus behandeld. Vrijheid van meningsuiting kwam aan de orde. Die is er in Iran niet, tenminste niet zoals bij ons. Ze heeft ook gekeken naar Thomas Erdbrink, “onze man in Iran”. Het klopt, wat hij liet zien: Binnen mag alles, buiten mag niets. Toch verandert er wel iets. Er zijn 2 soorten politie: de ene groep kijkt de andere kant op, als een vrouw geen hoofddoek draagt of een te korte jurk; de andere groep slaat er direct op los. Ze vertelt me, dat ze een filmpje heeft gezien waarin ayatollah Khamenei zegt, dat de politie met liefde moet optreden, waarschuwen, als een vrouw de hoofddoek niet of verkeerd draagt. Niet iemand gelijk naar de gevangenis vervoeren. Ze is daar verbaasd over, maar natuurlijk ook blij. Toch is ze ook bezorgd, want er dreigt iets in Iran, al weet ze niet precies wat.

Wat geniet ik van zulke gesprekken. Ik geef les, maar leer zelf ook veel.

Deze leerling spreekt goed verstaanbaar Nederlands, al heeft ze nog moeite met de werkwoorden en met het schrijven. Daarom besteden we ook elke les aandacht aan die onderwerpen. Zorg op maat, dus. Eindelijk kan ik die nu geven. Meer dan 40 jaar kon ik dat niet. Het lukt niet in groepen van 30 kinderen, ook al wordt het wel van je verwacht.

PASSEND ONDERWIJS, EINDELIJK NA 40 JAAR. Wat fijn!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.