Wat is dit nu?


Die vraag kan ik me heel goed voorstellen. Ik heb afgelopen zaterdag heel goed gekeken. Ik was gastvrouw in onze kerk. Iedereen was welkom! Er kwamen niet veel mensen. Een paar mensen kwamen even binnen voor een gezellig gesprek  en met mijn collega-gastheer heb ik lekker bijgepraat: ik heb zijn kinderen in de klas gehad. Eerlijk gezegd denk ik, dat hij mij meer bijgepraat heeft, dan ik hem, maar dat vind ik niet belangrijk. De tijd vloog om.

Nu gaat het mij om dat beeldje. Paulus noem ik hem dus. Als je heel goed kijkt, zie je dat hij zijn ogen gesloten heeft, wenkbrauwen gefronst.

Paulus peinst! Hij heeft gekeken. Een scherm, kabels, camera. Op de Areopagus in Athene kwam je die niet tegen. Ha, dat liturgiebord is misschien toch iets bekender.. Welkom in Gods Huis. Hm, tja.. die onbekende God in Athene.

Ik ga  met Paulus praten. 1,5m afstand is geen probleem, hij hangt hoog en ik sta met beide benen op de grond. Net naast een heel oude grafsteen. Daar ligt niemand meer onder, maar ik ga er altijd omheen.

Het was een goed gesprek, al zeg ik het zelf.

Paulus hangt al eeuwen in deze kerk. Hij heeft de inwijding meebeleefd. De beeldenstorm, de reformatie. Tijdens de hagenpreken voelde hij zich buitengesloten. Nou ja, hij moest dus binnen blijven. ( “Geen flauwe grapjes, Tjallie”) Mijn interesse gaat uit naar de geschiedenis, ook de kerkgeschiedenis. Mijn vriend Paulus heeft er zoveel van meegemaakt. Al die kerkscheuringen. Hij zag zelfs koeien in de kerk! Met koeien is niets mis, maar in deze kerk? Dat kan ik me bijna niet voorstellen. We bespreken in recordtijd een aantal eeuwen en komen uit aan het eind van de 19e eeuw. Een echt van Oeckelenorgel! Paulus weet natuurlijk, dat ik daar heel lang op gespeeld heb tijdens de diensten. Zo nu en dan doe ik dat nog, maar dan zonder publiek, alleen Paulus en zijn vrienden, want er hangen nog meer vrienden. Ik verbeeld me, dat Paulus dan knipoogt..

De afgelopen maanden is onze kerk steeds open geweest. Ik heb het er met Paulus over gehad. Hij heeft al de gesprekken met plezier aangehoord: gewoon gezellig, geïnteresseerd in het gebouw, bijdrage voor de voedselbank, gebed en bezinning…. Heel fijn!

Gisteravond fluisterde hij me toe: “Stop die appgroep nu eerst maar.  Als het weer kan, ga je gewoon praten face-to-face over een vervolg.  Ik hang er nog wel een poosje”.

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.