KINDERDIENST.

Die was er nog niet zo lang geleden in onze kerk. Ik heb geluisterd, ik was er niet bij. Teveel hoestbuien. Die zouden de dienst verstoren en ik heb toch al zo’n hekel aan verstoringen van de dienst, die voorkomen hadden kunnen worden: besmettelijk toiletbezoek; een beamerpresentatie, die niet te zien is; vaders, die hun vechtende zoontjes tijdens het kindmoment van het podium af moeten sleuren; een band, die zo lang tijd nodig heeft om te beginnen.

Zo, dat is er uit, die opmerking staat!

Kinderdienst, jeugddienst, opendeurdienst, themadienst, interactieve dienst… We hebben het allemaal meegemaakt in het afgelopen jaar. Een ouderendienst was er nog niet. (Statenvertaling? Zingen op hele noten? Stop, ik word cynisch)

De Kleine Kerk in Steenwijk is een monumentaal gebouw. De geschiedenis komt er voor mij tot leven. Johannes Bogerman heeft hier nog gepreekt. Hoe zou hij een interactieve dienst hebben geleid? Volgens mij was hij helemaal niet op het idee gekomen.

Ik was erbij toen de Hervormde Kerk afstand deed van het gebouw en de Vrijgemaakte Kerk het gebouw in gebruik nam. De dominee deed heel demonstratief de Bijbel dicht. Dat vond ik heel pijnlijk. Want nee, de Bijbel ging niet dicht, die bleef open. Ik mocht als organist de diensten vaak begeleiden. Ik ben geen concertorganist, die pretentie heb ik ook niet. Ik probeerde de diensten te begeleiden, niet te overheersen. Dat is me ook wel gelukt. Na afloop van een dienst hoorde ik 1 van de ouderlingen zeggen: ”Tjallie kan ons opzwepen met haar orgelspel, het zingen wordt juichen”. Zo, een regelrecht compliment! Gebeurt niet vaak. Mag wel eens vaker.

Maar het lukt me niet meer. Al die aparte diensten. Wat moet ik er mee? Weer een Opwekkingslied, dat ik niet kan begeleiden. Pianist zoeken. Een dienst voor jongeren met een band. Op facebook aanbevolen als: “Jeugddienst. Thema: Genade. Zonder orgel”. Ik heb gereageerd: “Genade, omdat er geen orgelbegeleiding is?” Geen reactie op gehad.

We worstelen met de kerkdiensten. Proberen van alles om de mensen vast te houden. Dat lukt niet, ook afgelopen zondag werd er weer een gezin afgelezen, dat zich onttrokken heeft. Mensen, die altijd actief waren in de kerk. Wat vinden zij in een andere kerk wel, wat ze bij ons missen? Ik kom er niet achter.

Ik betrap me erop, dat ik selectief begin te worden in mijn kerkgang. Een jeugddienst met alleen Opwekkingsliederen en een band en zang, die ik verre van mooi vind, sticht mij niet. Integendeel. Pas geleden was er zo’n dienst. s ‘Morgens had ik in een klein kerkje in de omgeving een dienst op het orgel begeleid. 25 mensen, meer niet, maar ze juichten! ’s Middags een jeugddienst. Er werd niet gejuicht. De liederen van die ochtend waren Opgewekter dan de Opwekkingsliederen van die middag. Ik heb eens rondgevraagd bij de jeugd: “Zijn jullie veel bezig met Opwekkingsliederen?” Antwoord van één van hen: ”Ik hoor ze alleen in de kerk en mijn vrienden ook”. Tja…

Er zijn veel mooie Opwekkingsliederen. Die zing ik graag. Maar al die herhalingen bij veel liederen, steeds op dezelfde melodie, die dan een dreun wordt.. Ik erger me eraan en dan wordt het oneerbiedig.

Ik sta open voor veranderingen. Al het oude is niet per definitie goed. Aan de andere kant zijn ook niet alle veranderingen verbeteringen.

Van onze predikanten wordt volgens mij het onmogelijke gevraagd. Zij moeten iedereen op hun wenken bedienen en dat lijkt me onmogelijk.

Ik was bij een dienst van de VEZ . Ik wilde graag ervaren, waarom deze gemeente zoveel mensen trekt. Eigenlijk weet ik dat nog niet. Er waren heel veel mensen. Alle soorten en maten. Het gebouw trok me niet aan: een soort sporthal. En ik heb niets met sport, tenminste niet actief. Geen reden om iets af te keuren. Doe ik ook niet. De dienst begon met het dimmen van het licht en donkere beelden op het scherm. Muziek, zwaar, dreunende bassen. Zingen, liederen, die ik niet ken. Alleen de tekst werd geprojecteerd, dan kan ik niet meezingen. Veel mensen zongen gepassioneerd, handen omhoog. Soms ben ik jaloers op die mensen: zo vol overgave zingen, ik kan dat niet. Soms vind ik dat ook een beetje eng. De meditatie was heel mooi. Goed gebracht, met een nieuw licht op de gebeurtenissen op Goede Vrijdag. Ik zou van deze meditatie gebruik maken, als ik nog eens het verhaal van Goede Vrijdag zou vertellen. Daarna werden er 2 Opwekkingsliederen gezongen en daar werd 20 minuten over gedaan. Volgens mij kan dat in 5 minuten en mooier. Alles werd eindeloos herhaald en steeds op hetzelfde deuntje.

Deze gemeente is heel actief op vele fronten. De mensen zijn vriendelijk, gastvrij. Het was goed om een bijeenkomst bij te wonen. Nu weet ik waarover ik praat.

Ik voelde me er niet thuis. Te massaal, Teveel Opwekking, die mij niet Opwekt.

Hoe het dan wel moet? Ik heb de oplossing niet.

Geen Opwekkende conclusie.

Heeft iemand een Opwekkende gedachte?