Slow down

“Kallem an”.  Doe toch eens rustig aan.

Dat is mijn vertaling van de titel van het liedje van Douwe Bob. Dat liedje kon je niet missen in de afgelopen weken, het kwam elke dag minstens één keer voorbij. Favoriet voor het songfestival.

Ik heb weinig met het songfestival. Vroeger wel wat meer. Ik herinner me Lenny Kuhr met “De troubadour”, dat vond ik mooi. Ik schijn het zelfs in mijn dromen gezongen te hebben. Maar de laatste jaren gaat het steeds meer om extravagantie: hoe gekker, hoe mooier. Vrouw met baard, bijvoorbeeld. Alleen de puntentelling vind ik nog leuk.

Toen ik hoorde, dat Douwe Bob ons land zou vertegenwoordigen, vroeg ik me af, wie hij nu weer was. Nooit van gehoord. Dat zegt iets over mij, niet over hem. Intussen weet ik het wel. Douwe Bob Posthuma. He, familie van Bindert Posthuma, mijn orgelleraar van vroeger?  Ik zag een stukje van een interview met hem. Wat een leuke jongen! Knap om te zien, open blik, geen petje, lange haren of andere opvallende dingen, nee, gewoon leuk. Dit jaar moet ik het songfestival toch maar weer eens volgen.

Dat heb ik gedaan, dinsdag. Tjonge, wat weer een toeters en bellen. Bewegende vleugels, synchroon met de bewegingen van de zanger; blote man met wolf (hoe verzin je het!); complete circusacts. Allemaal computerwerk. In de zaal zag je dat helemaal niet, heb ik begrepen. Het zingen stond op de achtergrond. Misschien maar goed ook, want het klonk lang niet altijd even zuiver. Eufemistisch gesproken.

Slow down, man!

Dat deed Douwe Bob. Niet, dat er geen beweging was, of dat het saai was. Nee, het enthousiasme spatte er van af. Geen extreme outfit. Gewoon een pak. Hij droeg geen stropdas, maar dat was ook niet nodig, want hij had precies op de plek van de strop een tatoeage. Ik ben niet zo van de tatoeages, maar dit vond ik leuk. Misschien vind ik dat niet meer, als ik weet, wat er getatoeëerd was, maar nu moest ik lachen. Hier ging het echt om het liedje en de muziek. Ik heb er met plezier naar gekeken. Ben benieuwd, of hij zaterdag hoog scoort. Als ik diverse deskundigen hoor, heeft hij een grote kans om te winnen. Maar ja, chauvinisme scoort ook hoog.

Wat staat er nou eigenlijk in dit liedje, wat zingt hij nu? Dat vroeg ik me af en ik heb de tekst eens bekeken. Volgens mij is hij in paniek, weet niet wat hij moet doen en dan zegt een “brother”: Slow down, neem even de tijd, word rustig.

Dat is een goed advies. Dat kan voor ons allemaal een goede raad zijn. Daar kan ik nog een hele tijd over filosoferen. Dat ga ik niet doen. Ik ga straks slow down in de zon, nu kan het nog, morgen is het weer winter, als je de berichten mag geloven.

Zaterdagavond  toch maar weer eens kijken naar het songfestival. De verwachtingen zijn dus heel hoog.

Ik zeg: Slow down