TAALTOTAAL

Vorige week was de week van de TAAL. Speciaal gericht op bevordering van de Nederlandse taal.

Er zijn nog ontstellend veel laaggeletterden en zelfs analfabeten in Nederland, niet alleen onder de buitenlanders. Ik heb me daar over verbaasd, want er wordt wat afgetoetst op onze scholen: vanaf groep 3 2x per jaar AVI en DMT (teksten en woorden). Hoe is het dan mogelijk, dat er nog zoveel leerlingen blijkbaar tussen door glippen? Misschien omdat de mogelijkheid er is, dat kinderen op een niveau van eind groep 6 door kunnen stromen naar het voortgezet onderwijs. Als er dan niet speciaal verder geoefend wordt, zijn ze hun vaardigheid snel kwijt, denk ik.

Vorige week heb ik een morgen voorgelezen in de bieb. Er was een inloopochtend georganiseerd voor ouders met kinderen van 0-4 jaar. De belangstelling was gelukkig heel groot. Het was weer een nieuwe ervaring, want aan deze kinderen lees je geen boek van Roald Dahl voor of over Harry Potter (die laatste boeken zou ik trouwens toch niet voorlezen, daar moet je van houden). Het ging over Woezel en Pip, 2 hondjes. Gelukkig waren er van hen ook knuffels aanwezig, zodat het verhaal aanschouwelijk werd. We hebben meer geknuffeld dan echt voorgelezen.  (Als je goed kijkt, zie je me op de foto zitten).Toch is het voor deze kinderen heel belangrijk dat dit gebeurt. Als je weet, dat een kwart van de kinderen met een taalachterstand op de basisschool komt, wordt dat wel duidelijk.

Ook de Voorleesexpres is weer begonnen. We gingen naar een gezin uit Libië, voertaal Arabisch. Je verstaat er echt helemaal niets van. Kun je nagaan, wat deze mensen ervaren, als ze ons horen praten! De moeder is nu 2 jaar in Nederland en spreekt al heel behoorlijk onze taal. Dat vind ik heel knap.

Mijn Marokkaanse leerling is weer terug van de vakantie in Marokko en met handen en voeten en ook met een paar woorden hebben we daarover gepraat. Het gaat wel steeds beter, maar het blijft moeilijk!

Voor Nederlanders is Nederlands spreken trouwens ook lang niet altijd eenvoudig. Wat kunnen sommige mensen moeilijk uit hun woorden komen. Ik houd ervan om naar wat langere interviews te luisteren of te kijken, je komt dan meer te weten over, vaak bekende, mensen en kunt dan een heel ander beeld van hen krijgen. Maar afgelopen week ben ik 2x afgehaakt. De eerste keer was een interview met een schrijver. Deze man begon elke zin 3x opnieuw, herhaalde de middelste woorden ook minstens 3x, begon dan weer opnieuw, enz. enz. Dat irriteerde me mateloos. Net als het interview met een man, die echt bijna niet uit zijn woorden kwam: steeds uh, uh, stiltes, dan weer uh, uh. Nee, daar kan ik niet tegen. Ik heb geprobeerd om te blijven luisteren, maar het is me niet gelukt, helaas.

Tja, taal blijft interessant.

 

Reactie plaatsen

Reacties

joke
8 jaar geleden

Mooi verhaal weer !
Taal is de basis van alles tenslotte :)