VERBIJSTERD!

Dit woord hoor je tegenwoordig heel vaak. Zo vaak, dat ik eens ben gaan nadenken over dat woord. Wat betekent het woord voor mij?

Verbluft, sprakeloos, dit betreft iets heel ergs, dit raakt me diep.

Daarna heb ik het woordenboek erbij gepakt: de kluts kwijt, van streek, overweldigd, bijvoorbeeld door grote schoonheid. Het kan dus ook positief verbijsterd zijn.

Google geeft een heel aantal synoniemen: onthutst, paf, sprakeloos, verstomd, verwezen.

Verbijsterend wordt dus heel veel gebruikt. Deze week nog over verschillende onderwerpen: over de CEB en de rente; over het plan van de NS om de lesuren van de universiteiten aan te passen; over dat dopingschandaal, dat steeds groter wordt; over het afgehakte hoofd; over asielzoekers, enz. enz.

Als ik deze onderwerpen zo bekijk, ben ik eigenlijk nergens verbijsterd over. Natuurlijk vind ik die moord vreselijk, maar ik lig er niet wakker van. De CEB en de rente? Daar heb ik helemaal geen verstand van, ze zoeken het maar uit. Het plan van de NS? Ik heb een hekel aan de trein en neem liever de auto. Bovendien ben ik geen student, al leer ik elke dag bij. Het dopingschandaal? Ik heb er mijn schouders over opgehaald, het verbaast mij niet.

Het viel me op dat al die mensen, die verbijsterd waren, bepaald niet sprakeloos waren. Ze hadden behoorlijk wat spraakwater.

Over spraakwater gesproken: sommige mensen hebben er wel heel veel van. Ik heb vaak meegemaakt, dat tijdens een kennismakingsrondje op een eerste cursusavond, sommigen hun hele ziel en zaligheid vertellen, terwijl de bedoeling alleen een korte intro is. Daar ben ik dan weer verbaasd over. Deze week was ik op de eerste bijeenkomst van de cursus Taalcoach. De cursusleider deed het anders: eerst in tweetallen elkaar iets over jezelf vertellen en daarna, plenair, moest ik iets over die ander vertellen en zij iets over mij. Kijk, dat vind ik een leuke manier. Dan houd je het kort.

Nu moet ik ineens weer denken aan een dominee, die, al lang geleden, een preek over de Drie-eenheid zo begon: “Broeders en zusters, over dit onderwerp kun je alleen maar stotteren”. Daarna hield hij een preek van drie kwartier. Hij stotterde niet één keer.

Ook word ik altijd wat onrustig van iemand, die begint met te zeggen, dat hij het kort zal houden. Dan ga ik er maar gemakkelijk bij zitten, want dan duurt het wel even.

O ja, nog zo iets: vaak hoor je iemand een antwoord beginnen met: “Dat is een goede vraag”. Dan volgt er een heel verhaal, met als uitkomst, dat er geen antwoord op die vraag te geven is.

Tja, aan spraakwater vaak geen gebrek. Lang niet altijd kan ik er een touw aan vastknopen. Op de cursusavond werd ons verteld, dat je 24 uur nadat je een verhaal hebt aangehoord, nog maar 5% hebt onthouden. Dat is natuurlijk ook niet altijd waar, want als iets je interesseert of raakt, onthoud je wel meer. Maar toch..

Terug naar verbijsterd. Dat ben ik niet bijster vaak. Wel verbaasd.