VOORLEESEXPRES

Een aantal maanden geleden leerde ik de Voorleesexpres kennen. Dit is een tamelijk nieuw fenomeen. Vrijwilligers gaan 20 weken lang 1 keer per week een uurtje voorlezen in gezinnen met een taalachterstand. Het gaat daarbij om gezinnen met kinderen van 2-8 jaar.

Voorlezen is heel belangrijk: een 4-jarige, die wordt voorgelezen, kent gemiddeld 3500 woorden. Een 4-jarige, die niet wordt voorgelezen kent gemiddeld 1500 woorden. En als je dan weet, dat 25% van de kinderen de basisschool begint met een taalachterstand, wordt dat belang wel duidelijk.

Ik ben coördinator van de Voorleesexpres in Steenwijkerland. Er zijn op dit moment 4 voorlezers actief in deze gemeente. Ik lees niet zelf voor, maar bezoek, samen met de voorlezer, de gezinnen een aantal keren in die 20 weken.

Het eerste gezin, waar ik op bezoek ging, komt uit Burundi. Best spannend, zo’n eerste bezoek! We worden heel hartelijk ontvangen, maar wel heel duidelijk dadelijk verzocht om onze schoenen uit te trekken. Natuurlijk, niet aan gedacht, tenminste niet op dat moment. In de kamer wemelt het van de mensen. Een paar mannen en heel veel vrouwen in prachtige gewaden. Ze lijken allemaal op elkaar en ik zie eerst niet wie de moeder is. Gelukkig staat ze op en schudt ons de hand. We krijgen een plekje op de bank en 2 jongetjes, met elk een tablet,  komen bij ons zitten. Nou ja… zitten… ze stuiteren om ons heen. De moeder komt direct met koffie en ik probeer uit te leggen, wat we komen doen. Dat valt niet mee, want de voertaal in huis is Swahili en al werd die taal ook in Zuid-Afrika gesproken, ik beheers die niet. Handen en voeten dan maar en de jongetjes spreken goed Nederlands en vertalen wel. Zij schakelen zonder probleem van de ene taal naar de andere. Het gezin woont al meer dan 10 jaar in Nederland. De jongetjes zijn hier geboren. Meer dan 10 jaar en de moeder spreekt nog bijna geen woord Nederlands! Leef je dan niet heel geïsoleerd? Ik had het graag willen vragen, maar met handen en voeten gaat dat heel moeilijk. Bewaren we voor het volgende bezoek. Aly, de voorlezer, krijgt de jongetjes naast zich op de bank en probeert hun aandacht vast te houden. Nadat de tablets weggelegd zijn begint het voorlezen.

Ik heb dan even tijd om rond te kijken. 2 banken met heel veel kussens; een tafeltje met allerlei leuke dingetjes; vloerbedekking in stukken neergelegd, je ziet de vloer er tussen; (mijn zwager zou gelijk aan het werk gaan, hij was tapijtspecialist). Aan de muur zo’n anderhalve meter televisie. De moeder komt bij me zitten. Opeens kruipt er een baby naar ons toe. Moeder vertelt, maakt me duidelijk, dat dit haar kleindochter is en dat ze volgende week met haar ouders weer vertrekt. De vakantie is dan voorbij. Ik zie wel, dat ze daar best moeite mee heeft en maak haar duidelijk, dat ik met haar meeleef. Mimiek speelt ook een rol. Tja: hart en hoofd en handen….

Ik ben in heel wat gezinnen geweest, op ouderbezoek. Dan kwam ik in gezinnen met dezelfde cultuur en van dezelfde kerkgemeenschap. Ook dan keek ik wel eens verbaasd rond, maar dit bezoek was heel anders. Verrassend, ontdekkend.

In een volgend verhaal meer!

Reactie plaatsen

Reacties

anneke zuidema
8 jaar geleden

Hallo Tjallie

Mooie belevenis. Kunnen de gezinnen zich bij jou aanmelden of bij Linda Voortman? Kun je mij mailen op bovenstaande emailadres.

joke
8 jaar geleden

Geweldig Tjallie om je verhalen te lezen !