Wat is er aan de hand in ons land? 21 maart 2019

Toen ik gisteravond naar bed ging was ik heel verbaasd. Nee, niet verbijsterd, zo erg was het nu ook weer niet. Alles kan gebeuren tegenwoordig, niets is onmogelijk.

Ik was heel verbaasd, dat Forum voor Democratie zoveel stemmen heeft gekregen. Hoe kan dat toch? Het was wel voorspeld, maar toch…

Hiddema vind ik vermakelijk. Baudet vind ik walgelijk. Wat een dedain, arrogantie. Die foto van hem op de rand van een zwembad, is dat een volksvertegenwoordiger? Nou, niet mijn vertegenwoordiger!

Ik hoorde net voor ik naar bed ging zijn overwinningsspeech. Allemensen, wat een taalgebruik. Begrijpen alle mensen hem? Ik niet. Ik heb Wikipedia nodig om hem te begrijpen en dan snap ik nog niet, wat dat met de Provinciale Statenverkiezing  te maken heeft. Wat een inhoudsloze retoriek. Een uil kan symbool staan voor wijsheid, maar ook voor oliedom…

Maar goed, hij heeft gewonnen. Knap om vanuit het niets zo tevoorschijn te komen. Een felicitatie waard. Die gaven de andere partijen hem ook. Terecht, maar ik stuur hem geen bloemen. Ik begrijp het gewoon niet. Ik zie van deze partij geen enkele oplossing voor de problemen. Alleen afkeuring. Dat mag, maar stel er dan wel een alternatief tegenover.

Er wordt verwezen naar Pim Fortuyn. Ook iemand, die uit het niets zo’n grote aanhang kreeg. Enorme rouwbetuiging bij zijn dood. Ook iets, waar ik vragen bij heb.

Wat is dat toch: Soms lijkt ons hele volk samen te zijn en dan weer is er groot verschil en wordt dat breed uitgemeten op de media. Haat en nijd, doodsbedreigingen van alle kanten.

Ik snap dit niet.

Ik heb gisteren gestemd op de Christen Unie. Een betrouwbare, empathische, realistische partij. Aandacht voor elkaar en voor de schepping.

Wat de toekomst zal brengen? Laten we dat gezang maar zingen.