GEWOON DINSDAG 19 maart 2019

Gewoon een dinsdag. Ja. Ik had me voorbereid op 2 leerlingen, maar ze meldden zich allebei ziek. Een onverwachte vrije dag. Daar kan ik van genieten.

Ik luister nu naar de radio, zoals ik vaak doe. Op maandag ben ik altijd vrij en gisteren luisterde ik dus ook steeds. Dat afschuwelijke gebeuren in Utrecht heb ik van a tot z gevolgd. Tegen 1 van mijn vriendinnen zei ik, dat ik het net een luisterboek vond: een thriller! Die lees ik graag en nu lijkt het net of ik zo'n boek beluister.  Maar nu is het geen fictie. Dan wordt het anders, werkelijkheid. 

Wat een drama!

Bizar.

Dat woord vind ik nu op zijn plaats. Er komen steeds meer details naar buiten. De dader is gelukkig gepakt. Over hem worden ook steeds meer gegevens bekend. Een crimineel. Verward. Hartstikke gek, zei iemand, die hem goed kende. Toch een terroristische motivatie?? 

Ik weet het niet. 

Maar ik wil het wel graag weten. Wat deed hem komen tot die daad? Welk verhaal zit daar achter? Wat is er verkeerd gegaan in zijn leven? 

Wat hij gedaan heeft, keur ik hartgrondig af. 

Ik leef mee met de slachtoffers, de nabestaanden, met allen, die hier zo dicht bij betrokken zijn. 

Misschien is het vreemd, maar ik leef ook mee met die dader. Is dat empathie? Geen sympathie in elk geval. Moeten we hem nu gelijk afschrijven? Wat dreef hem toch tot zo'n vreselijke daad? 

Weer: Ik weet het niet.

Het blijft voor mij een mysterie. 

Morgen ga ik gewoon stemmen. Volgens mij heeft die stemming niets te maken met dit drama. 

Ik heb de laatste weken de gemeenteraadsvergaderingen gevolgd, die gingen over laaggeletterdheid. Een theoretisch prachtig beleidsplan voor de komende 4 jaar. Over de uitvoering in de praktijk heb ik grote vraagtekens. 

Wat heeft dat nu te maken met dat drama in Utrecht? 

Helemaal niets. Ik dacht er opeens aan. 

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.