“De Breij maakt beste Nederlandse hit ooit”.

Deze krantenkop van een paar weken geleden trok mijn aandacht.

Het is een lied, dat een paar jaar geleden al door Claudia de Breij werd uitgebracht. Ik vond dit lied al direct mooi: prachtig, ingetogen gezongen,  de melodie is eenvoudig, de begeleiding past er perfect bij. In eerste instantie gaat mijn aandacht altijd uit naar de melodie, de tekst vergeet ik gauwer. Dat was met dit lied niet anders.

De laatste weken werd dit lied vaak gedraaid op de radio en ik vroeg me af, waarom dat gebeurde. Toen ik de tekst er bij pakte, werd dat me duidelijk.

Deze weken leeft iedereen met een zekere mate van angst. Daar is ook alle reden voor. De aanslagen op onschuldige burgers in Parijs, de dreiging van aanslagen in Hannover, de uiterste staat van paraatheid in Brussel, een Russisch vliegtuig, dat door Turkije neergeschoten werd, de aanslag op Mali, de aanhoudende stroom vluchtelingen…. Allemaal gebeurtenissen, waar je niet bepaald vrolijk van wordt, maar die je wel angst aanjagen. De media brengen het nieuws direct en duidelijk. Natuurlijk, dat is hun taak. Soms vind ik het wel eens teveel: er wordt veel gespeculeerd en de deskundigen verdringen elkaar haast om hun mening te verkondigen. Dit alles werkt niet mee aan het hebben van een veilig gevoel. Daar heeft elk mens wel behoefte aan.

Volgens mij geeft dit liedje woorden aan die behoefte.                                                                                                                                           Het begint met:                                                                                                                   

 Als de oorlog komt                                                                                                        

 en als ik dan moet schuilen,                                                                                          

 mag ik dan bij jou?

Heel heftig: oorlog! Wie heeft er dan geen plek nodig om weg te schuilen..   Daarna wordt de behoefte om te schuilen in de tekst persoonlijker, kleiner misschien: ergens niet bij willen horen, niet aan een regel kunnen voldoen, anders moeten zijn, onweer, donker, verliefd.

Je kunt de tekst zo samenvatten: Ik verlang naar een veilige plek en die wil ik ook aan een ander bieden.

In deze tijd, waarin geweld, racisme, onverdraagzaamheid, egoïsme en gebrek aan respect een grote rol spelen, is het niet verwonderlijk, dat zo’n tekst veel mensen aanspreekt. Mij ook.

We kunnen niet aan iedereen een veilige plek bieden. Laten we klein beginnen:             

Als ik bij jou mag, mag jij altijd bij mij.