Gisteravond was de laatste uitzending van dit muziekprogramma. Ik heb er een aantal van gezien en vond het een prachtig programma. Het enthousiasme spatte er van af. Iedereen had er plezier in, de orkestleden, de kandidaten en het publiek. Ik heb er ook van genoten, ik houd van die muziek en vond het fantastisch om te zien, hoe iedereen zichzelf vergat en echt opging in de muziek. Ook de dirigenten, ondanks de spanning, die ze ook voelden. Als het dan goed gaat, stroomt de adrenaline.

Toen ik voor de eerste keer dat programma zag, kwam er een oude wens bij mij boven: Wat zou ik graag eens een groot orkest, het liefst met een koor, dirigeren! Die wens is al oud, die stamt uit de tijd, dat ik diverse koortjes leidde. Nee, geen hoog niveau, maar wel heel leuk om te doen. Het waren meestal gelegenheidskoortjes: voor een christelijke viering in de kerk. Eens had ik een kinderkoortje. Daar zaten 2 jongens in, die bromden. Eigenlijk hoorden ze niet in een koor, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om ze dat te zeggen. Ze wilden er zo graag bij horen. Dan maar een paar dissonanten. In Bunschoten heb ik een tijdje het kinderkoor van de kerk geleid. Ik herinner me een kerstviering in de kerk. De organist wilde graag begeleiden, maar ik had bezwaar: We zakken als een baksteen! Hij drong aan en ik heb toegestemd. Had ik beter niet kunnen doen. We zongen liedjes, die Aly gemaakt had. Die klinken heel leuk, maar we kwamen die avond niet goed uit: het orgel en het koor begonnen op dezelfde toonhoogte (dat nog wel), maar aan het eind speelde de organist de juiste toon, maar het koor zat er zeker 2 tonen onder.

Ik heb ook jarenlang blokfluitgroepjes gehad. Met een daarvan zijn we ver gekomen: 4-stemmig! Optreden in de kerk en tijdens andere bijeenkomsten. Langzamerhand werd de belangstelling voor de blokfluit minder. Jammer, maar als de kinderen gedwongen worden om les te nemen, maar zelf niet echt gemotiveerd zijn, houdt het voor mij op.

Op school hebben we ook altijd veel gezongen. Ook tijdens mijn tijd op de lagere school. Ik herinner me, dat we in de vierde klas bij juffrouw Pool al 2-stemmig zongen. Je moest wel zingen, want zij ging de klas rond en luisterde bij elk kind. Als er geen geluid kwam, werd je oor het slachtoffer.... Niet de methode, die ik heb toegepast. Ik heb wel heel veel gezongen met de kinderen. En niet alleen gezongen. Eens heb ik een muziekles gegeven tijdens een ouderavond in de kerk in Leeuwarden. Alles kwam aan de orde: maat, ritme, bewegen, instrumentjes. Op het laatst deed de hele zaal mee. Daar word je enthousiast van.

De laatste jaren heb ik het idee, dat er niet meer zoveel gezongen wordt. Er wordt nogal eens gebruik gemaakt van YouTube-filmpjes. Die zijn vaak heel leuk, maar je kunt geen nuances aanbrengen, alles ligt vast.

Tjonge, ik ben weer aardig afgedwaald van MAESTRO.

Eigenlijk zou ik best nog eens maestro willen zijn...

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.