Rasse  schreden…. 18 december 2018“We naderen nu het einde van het jaar met rasse schreden”. Dit las ik vanmorgen en ik stemde er mee in, het is een open deur.

Toch was het voor mij ontdekkend. Een van mijn leerlingen had de nieuwsbrief van de school van haar zoontje meegenomen. “Mag ik hierover wat vragen? Ik begrijp het niet goed”. Natuurlijk, daar ben ik voor.  

Bovendien vind ik nieuwsbrieven van scholen altijd interessant. Ik heb zelf meer dan 20 jaar elke week zo’n epistel geschreven. Met veel plezier vertelde ik dan, wat er de afgelopen week zoal gebeurd was en, om eerlijk te zijn, ik nam ook kinderen en collega’s op de korrel en hield, als het zo uitkwam, ouders voor de mal. Daarna kwamen de komende zakelijke dingen.

Deze nieuwsbrief was puur zakelijk. Die begon met: “We naderen nu het einde van het jaar met rasse schreden”. Ja, een open deur, maar alleen als je weet wat rasse schreden zijn. In de brief stonden de bijzondere acties beschreven voor de laatste dagen voor de kerstvakantie. “knutselwerkjes, kerstbakjes, kerstmarkt, kerstversiering, bloempot/vaasje/schaaltje” en nog wel meer. Internet is dan inmiddels (ook zo'n beetje een ouderwets woord) geweldig, je kunt alles laten zien. En als laatste: “Als u nog vragen heeft, wilt u die dan s.v.p. aan de leerkracht stellen?” Dan moet je ook wel weten wat s.v.p. betekent. “Waarom zeggen ze dan niet gewoon alstublieft?” Dat weet ik ook niet. “Begrijpen alle Nederlanders deze teksten wel?” Hm, ik betwijfel het. Daarna liet ze me een nieuwsbrief van het zwembad zien. Het ging over de gang van zaken bij het behalen van het zwemdiploma. Ik moest ook goed lezen, voordat ik het kon uitleggen.

Dat ambtelijke taal ondoorzichtig is, is alom bekend. Dat politici wollig praten ook. Maar dat wat voor ons begrijpelijk Nederlands is voor anderen onbegrijpelijk is, had ik me nooit zo gerealiseerd. Nieuwsbrieven van school of van een zwembad moeten voor alle ouders begrijpelijk zijn. Ik houd van taalgrapjes, spreekwoorden, enz. Volgens mij worden die uitdrukkingen tegenwoordig veel te weinig gebruikt. De taal wordt zo hard, grof en daardoor zo arm, in mijn optiek. Daar heb ik al eerder over geschreven.

Nu vraag ik me af, hoe we dat op moeten lossen.

Moeten we dan alleen maar korte zinnen met gemakkelijke woorden gebruiken? Daar wordt onze taal niet rijker van. Lijkt me geen oplossing.

Bij elk moeilijk woord of spreekwoord uitleg geven? Dat wordt hoogst irritant.

Bij elk moeilijk woord of spreekwoord uitleg vragen? Kan een  oplossing zijn. Ik fungeer als vraagbaak voor mijn leerlingen. Mijn leerling zei vanmorgen: "Ik vraag het aan u, als ik het niet begrijp, maar niet iedereen heeft een taalcoach, hoe gaat dat dan?"

Nee, ik weet het nog niet. Ik blijf erover nadenken.

Nu met rasse schreden koffiezetten!🏃‍♀️🏃‍♀️